"Ιt'd go off the newsstands in a week if they printed the real truth. And what is the truth? Something like a plain picture…A tramp vomiting, in the sewer. And next door to the picture, Mr. Rockefeller…"
Βοb Dylan
Λυπήθηκα για λίγο τους Αμερικάνους του αποστειρωμένου Μανχάταν όσο ακριβώς λυπήθηκα και τον κάτοικο ενός απομακρυσμένου χωριού που δεν ξέρει τι σημαίνει Mall και Multiplex. Σε αυτή την πόλη όμως υπάρχουν τα πάντα, μπορείς να τα δεις, να τα αγαπήσεις, ή να τα σιχαθείς, να βρεις πάντως, τη θέση σου σε σχέση με αυτά. Μπορείς να ανασύρεις ζωντανές εικόνες στο μυαλό σου, όταν ακούσεις τη λέξη που τα χαρακτηρίζει, και αυτό για μένα είναι πραγματικά σημαντικό.
Αρχαία μνημεία, ακριβώς δίπλα McDonalds, ακριβώς δίπλα ζητιάνοι και μετανάστες, ακριβώς δίπλα αστυνομικοί, ακριβώς δίπλα 16χρονα κοριτσάκια με 10 σακούλες ψώνια... Βρώμικα και καθαρά κτίρια, νεοκλασικά και λοφτ. Η οργάνωση των πολυεθνικών, η ανοργανωσιά του ταμείου ασφάλισής σου, οι ουρές, το καθαρό μετρό, το πηγμένο και αποπνικτικό λεωφορείο, όπου ακουμπάς και σχεδόν αγκαλιάζεσαι από αγνώστους, ανησυχώντας μην κάποιος σου κλέψει το (μον)άκριβό σου κινητό. Ολόκληρη η πραγματικότητα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα.
Έφτασα στο σημείο να πιστεύω πως θα διαλεγα την Αθήνα, αν μου λέγανε να διαλέξω αναγκαστικά μία μόνο πόλη για να ζήσω ολόκληρη τη ζωή μου, ίσως εδώ αποκτάμε μια αρκετά ολοκληρωμένη εμπειρία ζωής και ίσως αυτός είναι ένας παράγοντας που συχνά παραγνωρίζεται.
Σε μια τέτοια κατάσταση, όσοι κατατάσσουν απλοϊκά όλον αυτό τον εμπειριακό πλούτο σε στοιχεία καλά και στοιχεία που πρέπει να εξαφανιστούν από την πόλη, με μαζικές κατεδαφίσεις, με κάποιο μαγικό φράχτη κ.τ.λ., φάνταζαν, για λίγο, εξαιρετικά αστείοι, αλλά βέβαια εξ ίσου αξιαγάπητοι, ως μέρη της πλήρους εμπειρίας.
Ίσως μια στιγμή πλήρους ανοίγματος του εαυτού προς το όλον της ζωής και των ανθρώπων να είναι ένας από τους πιο όμορφους στόχους ζωής.
πριν δέκα μερες έκανα τις ίδιες σκέψεις για την Αθήνα..με ένα κομμάτι τον ωχρά που θυμήθηκα, και επισης ίσως είμαι η μόνη από Πάτρα που βρίσκω την ίδια μαγεία στις μητροπολεις και ''σκατουπόλεις '' όπως αποκαλουν..περπατάω στους δρόμους στο Κέντρο της Αθήνας τα Χριστούγεννα..και η μαγεία δεν περιγράφεται..καλημέρα!:)μην πω για Πάτρα που νοιώθω ότι είμαι σε μια τενεκεδούπολη γλυκών παραισθήσεων...χαιρετώ!καλοτάξιδο το blog και ο δίσκος.!
ReplyDelete''είναι άσχημη πόλη η Αθήνα,κρύβει μια ανέκφραστη οδυνηρή αλήθεια,μα εγώ την αγαπάω ό,τι κι αν γίνει /κι εγώ εδώ θα μείνωω..ωχρά σπειροχαίτη
ReplyDeleteΠατησίων,Σταδίου,Ακαδημίας,δρόμοι που ξεπουλάνε τον γυάλινο εαυτό τους,από αύριο σε αύριο στην αντίστροφη ροή του χρόνου...δεν ξέρουμε ποιο κομμάτι μας θα μοιραστεί στα δύο,ποιο πλακόστρωτο θα μοιραστεί τη διαύγεια μας...''
ReplyDeleteMedieval Litterarum Carte Postale
ReplyDeletexxx