Σύντομη πολιτική ανάλυση πεζοδρομίου

Όσο προχωράει η Ιστορία τόσο θα γίνεται πιο σαφές ότι πηγαίνουμε προς τα πίσω με ιλιγγιώδεις ταχύτητες σε θέματα δικαιωμάτων, ελευθεριών και επιρροής των λαών πάνω στις εξελίξεις.

Έχοντας βρει η Εξουσία τα "κουμπιά"* μας, τελικά καταφέρνει να ελέγχει τα πρόσωπα και τις καταστάσεις, παίρνοντας από την κάθε χώρα αυτό που θέλει.

κουμπιά* = (παραδείγματα:

• ότι θέλουμε ο κυβερνήτης μας να μιλάει έστω και σπαστά, την ίδια γλώσσα με μας,
• ότι είμαστε ευάλωτοι στην έκθεση στην τηλεόραση, με την σωστή προώθηση κάποιου πολιτικού τελικά πειθόμαστε ότι είναι άξιος,
• ότι είμαστε ευάλωτοι όταν μας τρομοκρατούν με βαρύγδουπες λέξεις κ.ο.κ. )

Έτσι, όλο και θα γίνεται πιο σαφές το δίλημμα για τον καθένα: Ή να επιστρέψει στις μικρές χαρές της ζωής, τις ίδιες που έκαναν τον κάθε ανώνυμο δούλο της Ιστορίας να μην τα παρατάει αλλά να πιστεύει ότι η ζωή αξίζει(βλ. ήλιος, χορός, μουσική) ή αν ανήκει στους λίγο πιο γενναίους, να επαναστατήσει, γνωρίζοντας ότι πιθανότατα θα το πληρώσει με αίμα ή με τη ζωή του.

Which side are you on boys?

(Το παραπάνω κείμενο είναι απλά μια προσωπική αίσθηση, τίποτα παραπάνω, γι αυτό και δεν υποστηρίζεται από βιβλιογραφία, γεγονότα, ονόματα, πρόσωπα κ.α.)