Η μπαλάντα του Νάρκισσου

Τι όμορφη που ήταν η αγάπη μας

Πόσο όμορφος αντανακλούμουν στα μάτια σου,

Πόσο έμοιαζα σαν να είμαι εγώ

Όπως το θελα πάντα να δείχνω.

Τι όμορφη που ήταν η αγάπη μας,

κι ας μη σε είδα στ' αλήθεια ποτέ.

Μονάχα αυτή η συμπαθής αντανάκλαση

Στον καθρέφτη που στα χέρια κρατούσες

Τώρα κατάλαβα πια το γιατί

από σένα πολλά δε ζητούσα,

να με βλέπω στα μάτια σου αρκούσε,

γιατί έτσι μάθαινα ποιος είμαι εγώ.

Και τώρα που να σε δω πλέον μπορώ

μια συγγνώμη θέλω να σου ζητήσω,

που ποτέ δε σε κοίταξα αλήθεια

χωρίς να με ψάχνω στο φριχτό μου κενό.